Механічнае вугляроднае ўшчыльненне мае даўнюю гісторыю. Графіт — гэта ізаформа элемента вугляроду. У 1971 годзе ў ЗША былі вывучаны паспяховыя гнуткія графітавыя ўшчыльняльныя матэрыялы, якія вырашылі праблему ўцечкі атамнага энергетычнага клапана. Пасля глыбокай апрацоўкі гнуткі графіт становіцца выдатным герметызацыйным матэрыялам, з якога вырабляюцца розныя вугляродныя механічныя ўшчыльняльнікі з эфектам герметызацыі кампанентаў. Гэтыя вугляродныя механічныя ўшчыльняльнікі выкарыстоўваюцца ў хімічнай, нафтавай і электраэнергетычнай прамысловасці, напрыклад, для ўшчыльнення пры высокіх тэмпературах вадкасцей.
Паколькі гнуткі графіт утвараецца ў выніку пашырэння пашыранага графіту пад уздзеяннем высокай тэмпературы, колькасць інтэркаляцыйнага агента, які застаецца ў гнуткім графіце, вельмі малая, але не цалкам, таму наяўнасць і склад інтэркаляцыйнага агента аказваюць вялікі ўплыў на якасць і характарыстыкі прадукту.
